สองร้อยสี่สิบสอง

มุมมองของเจมส์

ผมมาถึงหลังเที่ยงคืน ท้องฟ้าเหนือคฤหาสน์ช้ำไปด้วยเมฆพายุ เป็นเมฆที่แบกรับน้ำหนักของบางสิ่งที่ยังไม่คลี่คลาย บางสิ่งที่รอวันปะทุออกมา อกผมอึดอัด ขบกรามแน่นจนรู้สึกได้ถึงแรงกดที่กะโหลกศีรษะ เที่ยวบินนั้นเร็ว แต่ก็ยังไม่เร็วพอ ทุกวินาทีที่อยู่บนฟ้า ผมเอาแต่เล่นข้อความของเธอซ้ำไปซ้ำมา ยิ่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ